Inmiddels zijn we een jaar verder, hoog tijd om weer eens een etappe van het Groot-Frieslandpad te doen. Het idee is om de auto in Dirkshorn neer te zetten en dan met de bus naar het startpunt van vandaag in Schoorl te gaan. Maar de bushalte kunnen we niet vinden, of deze is - al dan niet tijdelijk - verplaatst. We missen de beoogde bus en de volgende laat een paar uur op zich wachten. Tja… wat gaan we doen? Een gewone wandeling bij Schoorl maken? We besluiten om een taxi te bellen en toch de etappe te gaan doen.
Kop koffie in Schoorl en dan aan de bak. Een vaal zonnetje, aardig windje, lekker weer om te lopen. Weidse gezichten, dramatische luchten, fraai kronkelende dijken, maar helaas ook voornamelijk asfalt deze etappe. Bijzonder: het dorpje Eenigenburg is gebouwd op vier terpen, hierin zie je ook de verwantschap met Friesland. En de fundamenten van Dwangburcht Nuwendoorn, ooit gebouwd om de West-Friezen onder controle te houden. Nu nog steeds a hell of a job!
Niet veel verder staan we stil voor een praatje. Een onmiskenbare Westfries wil weten waar we mee bezig zijn, maar eigenlijk waar we vandaan komen en naar toe gaan. Dat is snel uitgelegd. En de man legt op zijn beurt uit dat hij een paar schapen komt halen om mee naar een keuring te nemen. En samen vinden we dat het goed is om op deze manieren van de straat te zijn. Als hij ons even later passeert gaat zijn wijsvinger omhoog. De onze ook.
Weer Westfries gehoord en koollucht opgesnoven: wat wil een mens nog meer.
Reactie plaatsen
Reacties